Ονειρα..

Ζουμε μια ζωη προγραμματισμενη.Γεννιομαστε για να γινουμε φυτα και να υπακουουμε τον καθε μαλακα και να βγαζουμε λεφτα σαν τσιρακια μπασταρδων.
Ζουμε μια ζωη αγνωστη, οχιδεν ειναι δικη μας.
Εγω δε θα γινω το θυμα τους.
Με ρωτησε κανεις τι θελω και τι μπορω?
Μα γιατι επιμενουν να γινω αυτο που θελουν?
Οχι..δε θελω να διαβασω.Θελω να ζησω..
Θελω να περπαταω ατελειωτες ωρες να φτασω οπου με βγαλει.Θελω να γραφω την καθε μου σκεψη.Θελω να ζω την καθε στιγμη, να ονειρευομαι.Να αποτυπωνω τις εντυπωσεις μου στο χαρτι, ειτε ζωγραφιζοντας ειτε γραφοντας.
Θελω να αποκτησω γνωσεις,να διαβασω βιβλια.Θελω να μαθω καποια τεχνη.Θελω να προσφερω στον κοσμο.Θελω να γινω γιατρος!Ναι.Κι ομως θελω να σωσω κοσμο.Γιατι τοσοι ανθρωποι να πεθαινουν κι εμεις να καθομαστε με σταυρωμενα χερια να κοιταμε μονο τον εαυτο μας?Θελω να σωσω τον κοσμο.Καταστρεφομαστε.Ολοι μας συμμετεχουμε σε μια ομαδικη αυτοκτονια.Θελω να σταματησω τον πολεμο,τα ναρκωτικα,την πεινα.Θελω να σταματησω τον πονο.

ΘΕΛΩ Ν'ΑΛΛΑΞΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Αλλα δυστυχως ζω σε μια ουτοπια..

Μ'αγαπας?

Δωσε μου κατι απ'την σοφια σου,για να μπορω να σκεφτομαι.
Ποσο με μαγευουν τα λογια σου..
Με πας μακρια με καθε σου λεξη.
Ναι, σ'αγαπω!

Κοιταξε με!Θελω τα ματια σου να κανω ουρανο και το φιλι σου αστερι.
Να γινω η θαλασσα να σε κοιτω.
Καθως νυχτα να'ρχεται την αγαπη σου να καθρεφτιζω.
Ναι, σ'αγαπω!

Θα'μαι ο αγγελος σου και παντα θα σ'ακολουθω.Μα τα φτερα μου εχουν κοπει.
Γιατρεψε με!Καθως αργοπεθαινω πως να πεταξω?
Αναστησε με με μια σου αγκαλια.
Ναι, σ'αγαπω!

Σε ηξερα απο παντα.
Ισως να'σαι η σκια που παντα με ακολουθουσε,
το ονειρο που παντα με ξυπνουσε.
Ισως να'μασταν μαζι προτου να'ρθουμε σ'αυτη τη γη.
Ναι, σ'αγαπω!

Θελω τα λογια σου να κρατησω φυλαχτο.
Για παντα μαζι μου να σ'εχω..
Μπορεις να μ'αλλαξεις, μπορεις να με κανεις αιωνια ομορφη..
Ναι, σ'αγαπω!

Κανε περα ο,τι με πειραζει.
Φίλα με ξανα να ζησω!
Κυβερνησε καθε μου σκεψη,καθε μου ονειρο!
Ναι, σ'αγαπω!

Σημαδεψε με μ'ενα φιλι,
κανε με δικη σου για παντα.
Οσο μπορω θα σε λατρευω, οσο μπορω θα σ'αγαπω

Ναι, σε αγαπαω!

Κοιταζε παντα ψηλα..

Αν νιωθεις οτι τιποτα δεν εχει αξια..
οτι δεν υπαρχει λογος να ζεις..
Αν αισθανεσαι πονο και μοναξια..
Αν δε βρισκεις πουθενα κουραγιο να συνεχισεις..
Οταν δεν ξερεις σε ποιον να γυρισεις..
Οταν για σενα δεν υπαρχει τιποτα..
Οταν ολα εχουν χαθει..
Αν πιστευεις οτι δεν εχει νοημα να ονειρευεσαι..

Τοτε κοιτα τον ουρανο.
Ο ουρανος σε κανει να χανεσαι και να ξεχνιεσαι.Ειναι τοσο μεγαλος, οσο η αγαπη μου.
Μην αισθανθεις μικρος,δεν εισαι.
Εισαι μοναδικος οπως αριβως και η ομορφια του ουρανου.
Ανωτερη δυναμη φανταζει σαν κοιτας στα συννεφα.
Τοσα χρωματα,τοσα στολιδια.
Ο ηλιος σου δινει αισιοδοξία και φως στην ψυχή.
Η σεληνη ειναι το πιο ομορφο κοσμημα του ουρανου.Σε κοιτα αμιλητη και σε κανει να ονειρευεσαι.Μου θυμιζει οτι υπαρχει καποιος που μ'αγαπαει..
Τα αστερια απο μακρια φαινονται τοσο μικρα.Μα ακομα λαμπερα.Το καθε ενα ειναι μοναδικο κι ομορφαινει τον ουρανο, οπως η καθε λεπτομερεια της καθημερινης μας ζωης που μας δινει το κουραγιο να συνεχισουμε.Το φιλι, μια ευγενικη κουβεντα, ενα χαμογελο.Αυτο συμβολίζουν τα αστερια..

Χαρισε ολοκληρο τον ουρανο σ'αυτον που αγαπας..Και θα σου δωσει ολοκληρο τον κοσμο..

Μια νυχτα στην πολη.

Ολα γυρω μαυρα..Κοιτω ψηλα και βλεπω λιγα φωτα.Το φεγγαρι, ξεπροβαλλει χλωμο, θλιμμενο οπως παντα.
Καποτε το κοιτουσα, κι ενιωθα οτι ειχα ενα λογο να ζω.Ενιωθα οτι ηταν το μονο που με καταλαβαινε.
Η ομορφια του ακομα με γαληνευει,με πηγαινει καπου αλλου.
Σε εναν αλλο κοσμο.Σ'ενα κοσμο καλυτερο.
Ησυχια.Ναι αυτο που ζητουσα.Αλλα ηθελα κατι να σπασει την μονοτονια.
Στον κοσμο αυτο ημουν παντα μονη.Αναζητουσα συντροφια, μα κανενας δεν ερχοταν προς το μερος μου.Ολοι προσπερνουσαν αυτον τον τοπο.Ισως να φοβοντουσαν.Ισως να τους τρομαζε το διαφορετικο, το αληθινο.Δε ξερω.
Παντα ηλπιζα να ερθει κοντα καποιος.
Ευχομουν μοναχα καποιος να ενδιαφερθει.
Οι σκεψεις ιδιες οπως παντα.
Ερωτησεις κι αποριες που μενουν αναπαντητες κι υστερα ξεχνιουνται.
Αραγε υπαρχει καποιος αλλος σαν εμενα? Παντα ρωτουσα τον εαυτο μου.
Συνεχιζω να περιπλανιεμαι στους δρομους της πολης.Περπατωντας στο αγνωστο συνειδητοποιω οτι αυτη τη φορα δεν περπατω μονη μου!
Δίπλα μου βρισκεται ενας ανθρωπος ομοιος με μενα.Μεσα στα ματια του βλεπω τον εαυτο μου.
-Οχι δεν ειμαι ονειρο, μου λεει το βλεμμα του, ειμαι εδω.
Απο ενστικτο θελω να τον πλησιασω.Θελω να του μιλησω.Να του πω οσα σκεφτομουν τοσο καιρο και σιωπουσα.Ειναι ο μονος που θα μ'ακουσει, το ξερω.
Κοντα του νιωθω ελευθερη να ειμαι ο εαυτος μου.Με κανει να νιωθω τοσο ξεχωριστη..Ισως επειδη κι αυτος ειναι μοναδικος.
Τον ηξερα προτου να τον γνωρισω.
Υπηρχε παντα διπλα μου, με την μορφη της ελπιδας, της ευχης.
Μια λεξη περιφερεται στο μυαλο μου.Δεν σκεφτομαι, το μυαλο κι η λογικη εχουν σταματησει απο ωρα να λειτουργουν.Δεν ξερω τι να πω και τι να σκεφτω.
Σ΄αγαπω!
Ναι αυτο ηθελα να πω.Καθως προχωραμε σταματαω.Τον κοιταζω στα ματια να δω την αληθεια.Στην καθε του ματια βρισκω την αγαπη, την ευτυχια, την ησυχια και την εμπιστοσυνη.
Οχι δεν πρεπει να μεινω.Αν μεινω, ολα θα καταστραφουν.
Δε θελω να κανω λαθος.
Κοιταζω και παλι τον ουρανο.Τα αστερια μου μιλανε.Οπου κι αν παω το ξερω θα'μαι παντα μαζι του.Ο,τι και να κανω θα'ναι εδω, οπως τα αστερια που μας κοιταζουν απο ψηλα.
Μη χαθεις.Σε χρειαζομαι.
Για παντα.Να περπαταμε μαζι στους γκριζους δρομους.Να ομορφαινουμε αυτην την αχαρη πολη με τα λογια και την αγαπη μας.Αυτο μοναχα χρειαζεται.
Η αγαπη μπορει να αλλαξει τον κοσμο.

Αγαπα με.Γιατι σ'αγαπω..

Ασυναρτησιες ενος περιπλανωμενου μυαλου.

Κοιταζω και σκεφτομαι.
Αλλη μια μερα περασε.Ευτυχως.
Συνεχιζω και ζω..ελπιζω.Ελπιζω να μεινω εδω.
Ελπιζω ολες μου οι μερες να'ναι ετσι, ομορφες.

Περπαταω με προορισμο το τιποτα.Σκοταδι.Νιωθω αδεια.Κατι μου'χει κλεψει ολη την ενεργεια.Οχι,δεν ειναι κατι κακο.Οχι.Ειμαι ερωτευμενη.Κοιταζω μα δε βλεπω.
Εχω τυφλωθει.

Τριγυριζω στις σκεψεις μου.Σε βλεπω.
Εισαι εκει, οπως παντα.
Το ξερεις οτι σαγαπω?Αυτο νιωθω.Κι οτι νιωθω το λεω.
Ψαχνω καθε πτυχη του μυαλου μου.Ο,τι κι αν κανω εισαι εκει.
Σε νιωθω παντου..Σ'αναζητω στα γεγονοτα που εγιναν αναμνηση.
Αισθανομαι το αγγιγμα σου..Ζητω την αγκαλια σου..
Φοβαμαι..Θελω να σ'αγαπαω για παντα.
Εισαι εγω...κι εγω ειμαι εσυ...Ποσο μοιαζουμε...!!

Ισως τελικα να'χω βρει το αλλο μου μισο..
Ισως οχι.Απλα ζω τη στιγμη.Κι αυτη τη στιγμη αισθανομαι οτι σ'αγαπω.
Ευχομαι να κρατησει για καιρο..

Να φτασουμε ως το τερμα..!

Ακυρες σκεψεις για την αγαπη.

Σ'αυτη τη ζωη,δεν ειμαστε μονοι.
Παντα υπαρχει καποιος, ειτε τον βλεπεις ειτε οχι.
Υπαρχει καποιος που μπορει να σου μαθει πολλα.
Καποιος που να σ'αγαπα και να σου μοιαζει.
Μην ψαξεις να τον βρεις,οχι.
Θα'ρθει οταν εσυ θα'σαι ετοιμος.
Χωρις να το ξερεις.Θα σε σωσει.
Μη φοβηθεις να αγαπησεις.Η αγαπη ειναι συναισθημα,ειναι ζωη.
Αγαπω,αρα υπαρχω.
Η καρδια ειναι ζωντανη, χτυπαει.Χτυπα πιο δυνατα.
Οταν χτυπησει τοσο που δε θα το αντεχεις,τοτε θα ξερεις πως αγαπας.
Οταν νιωσεις πως τιποτα δεν εχει σημασια,οτι θες να εισαι με τον αλλον για παντα,οταν νιωσεις οτι θες να δεθεις.
Οταν νιωσεις οτι θες να τα δωσεις ολα,
οτι θα πεθανεις για τον αλλον,τοτε ναι.
Τοτε εχεις αγαπησει.

Υπαρχει ελπιδα.

Μες στης πολης τα φωτα χανομαι και συλλογιζομαι..
Υπαρχει λογος να ζεις?
Μεσα στους εντονους ρυθμους της πολης,μεσα στο αγχος, την κακια,το μισος.
Ο ανθρωπος δεν προλαβαινει να αγαπησει,να κλαψει,να ζησει,να σκεφτει.
Υπαρχει λογος να ζεις αν δεν υπαρχει σκεψη?
Κοιτω τον ουρανο,το φεγγαρι θολο...Συννεφα σκεπαζουν το στολιδι του ουρανου.Τιποτα ομορφο δε μου μενει.Γιατι να ζεις αν δεν υπαρχει ομορφια?
Παντου αυτοκινητα,πολυκατοικιες,τσιμεντο.
Υπαρχει λογος να ζεις αν δεν υπαρχει η ηρεμια?
Ολα γυρω αδεια.Αδειος κενος ομοιος κοσμος.
Υπαρχει λογος να ζεις αν δεν υπαρχει μοναδικοτητα?

Ναι,υπαρχει.Γιατι υπαρχει και η εξαιρεση.Κι αυτη η εξαιρεση ειναι ο λογος για να ζω,να αγαπαω και να ελπιζω.Γιατι η ομορφια,η ηρεμια,η μοναδικοτητα και η σκεψη βρισκεται στην αγαπη.Κι εγω αγαπαω...

..Την εξαιρεση.

Μια σελιδα απ'την ζωη μου.

Τι αισθηματα νιωθεις αυτη τη στιγμη? με ρωτησε.
Μπερδεμενα,απαντησα μετα απο λιγη ωρα..Σκεψεις και συναισθηματα εγιναν ενα σε μια θυελλα του μυαλου..
Τοτε τον ρωτησα "Αν μπορουσες να πας οπουδηποτε αυτη τη στιγμη που θα πηγαινες?"
Δεν ηθελα να παω πουθενα ηθελα να μεινω..Ηθελα να του πω τι ενιωθα, κι ας μην ηξερα τι ηταν..Ενιωθα πιεσμενη και μπερδεμενη..
"Κι αν δε θελω να παω πουθενα?"ειπε..Τοτε η καρδια μου αρχισε να χτυπαει ακομα πιο δυνατα.Ηξερα τι ενιωθα.
"Σε λατρευω" μου ειπε και ξαφνιαστηκα..Ολα γυρω μου εξαφανιστηκαν.Ηθελα να μεινω για παντα εκει..Να του μιλαω..Να του πιασω το χερι..
"Σειρα μου τωρα,συνεχισε εκεινος.Τι θα ηθελες να κανεις αυτη τη στιγμη?"
"Να σε φιλησω"σκεφτηκα μα δεν εβγαινε λεξη απ'το στομα μου..Ετσι ενιωθα...Ηθελα να δεθω μαζι του.Ηθελα να του πω οτι τον αγαπω, κι ας ενιωθα χαμενη.Και τοτε μου ειπε
"Θελω να πω κατι, και ισως ναναι λιγο επιπολαιο...Σαγαπω"
Το χερι μου ετρεμε μεσα στο δικο του..Δεν ηξερα τι να πω και τι να κανω..
Για αλλη μια φορα,ακουσε τις σκεψεις μου..Εσκυψε και με φιλησε..
Τοτε ολα τελειωσαν,ολα χαθηκαν.
Σαγαπαω μου ψιθυρισε......
και πεθανα..



Αξιζε τον κοπο....Γιατι σ'αγαπαω.Απλα.

Σε ελευθερη πτωση...

Πεφτω, πεφτω στο κενο.
Δικη μου επιλογη, μα τωρα θα χαθω.
Δως μου ενα σημαδι πως εδω
Θαμαι καλυτερα,πως θα σωθω.

Και παλι μονη
Σε ελευθερη πτωση
Κατι με σηκωνει
Κατι θα με σωσει..

Πηδω στο κενο
μα βαρυτητα δεν υπαρχει
Κοιταζω απο κει κι απο δω
Και κατι προβαλλει

Μια μορφη γνωριμη
ηρθε μαζι μου
Τον κοιτω με κοιτα
Τελειωνει η ζωη μου..

Μια ιστορια χωρις τιτλο..

Αναπνεω..με τι σκοπο....
Περπαταω για να φτασω στο πουθενα..Περπαταω μονη μου...Μες στο σκοταδι, σαν τυφλη ψαχνω καπου να σταθω, καπου να ακουμπησω..Σιωπη..Κανεις γυρω μου..Βλεπω μια φιγουρα,αχνη να περπαταει προς το μερος μου..

"Ελα μαζι μου",μου ψιθυριζει..Χωρις να σκεφτω,τον ακολουθω..τον βλεπω, μα ξερω οτι υπαρχει.Τον νιωθω..Ειναι ο μονος που με οδηγει..

-Που παμε; τον ρωταω μετα απο ωρα..
-Εκει..Εκει που παντα ηθελες..Στο πουθενα..
-Γιατι ηρθες? ρωτησα..
-Για να σε σωσω..Γιατι με ακολουθεις?
-Ακολουθω την καρδια μου.Ποιος εισαι?
-Εγω ειμαι το ονειρο..Το τραγουδι που παντα σιγοτραγουδουσες..Ειμαι ο αλλος σου εαυτος.
-Μα πως γινεται?Εσυ εισαι αλλιως..Δε σε ξερω.
-Με ξερεις..
-Απο ποτε?
-Απο παντα..
-Δε σ'εχω ξαναδει..
-Ημουν παντα εκει..Διπλα σου..
-Με φοβιζεις..Δεν υπαρχεις..
-Υπαρχω.
-Και πως θα το καταλαβω?
-Παρε με αγκαλια..

Μια παραισθηση...

Θελω να γραψω,να εκφραστω
μα εμπνευση δεν εχω.
Εχει στερεψει απο τοτε που φυγες απο κοντα μου.
Τα'χω χασει ολα..Γιατι να ζω οταν δεν μπορω να δημιουργησω?Τι μου'χει μεινει για να προσφερω στον κοσμο οταν εσυ εισαι μακρια μου?

Ζω εναν ζεστο χειμωνα,σε μια απεραντη ερημο...Ξηρασια...Πουθενα ενας λογος για να αναπνεω....Με δυσκολια κανω καποια λιγοστα βηματα..Με δυσκολια προχωραω μπροστα...Στερεψε και το δακρυ μου...Θελω να σου μιλησω..Μα πουθενα...Και που να βρω το κουραγιο να σε ψαξω?

Κι αν σε βρω?Θα'χω τη δυναμη να σου πω οσα εχω στο μυαλο μου?
Θα συνεχισω, με την ελπιδα να βρω καποιον..καποιον σαν εσενα...Μα κανεναν δε βρισκω στον δρομο μου..

Ισως συναντησω καποια οαση, που θα με σωσει απο αυτη την κατασταση...Σε χρειαζομαι..Σε εχω αναγκη...Χρειαζομαι καποιον διπλα μου, να μου λεει οτι μπορω να τα καταφερω...Μπορω να επιβιωσω σε αυτο το ταξιδι..Να περασω την αδεια,αφιλοξενη ερημο..
Να μου δωσει τη δυναμη να ζησω....


Οπως ακριβως εκανες κι εσυ.....Αλλα τελειωσε..Δε θα σε ξαναδω...Για σενα δεν υπαρχω πια.....Μα να με θυμηθεις, κι οταν πια χασω αυτο το παιχνιδι να ξερεις οτι ησουν ο μονος που με βοηθησε αλλα και ο μονος που με απογοητευσε.....


Περιπλανιεμαι μονη, προσπαθω να βγαλω μια κραυγη, να ριξω ενα δακρυ.Τιποτα.
Ερημια γυρω,ερημια και στην καρδια μου..
Οι χτυποι της καρδιας μου,γαληνευουν.Η αναπνοη μου,στερευει...
Ολα γυρω μου θολα...Ολα μαυρα....

....Σε εχασα....

Βοηθεια...Φωναζω...Κανεις δεν μ'ακουει..

Μα το ξερω..Υπαρχει καποιος που μπορει να με σωσει..Με ξερει, μα δεν το γνωριζει..Με νιωθει....Θα μακουσει,το ξερω..

Catch me as i'm falling...Take my hand...take me away..

Η εννοια του Καπιταλισμου.

Ο ορισμοσ του καπιταλισμου:

Ο Καπιταλισμος η αλλιως κεφαλαιοκρατικο συστημα ειναι ενα οικονομικο συστημα το οποιο εμφανιστηκε στη Δυτικη Ευρωπη με τα το τελος της φεουδαρχιας, η οποία επέβαλλε πολιτικούς και θρησκευτικούς περιορισμούς στην αγορά.
Κυριοτερα του χαρακτηριστικα ειναι : η μομνοπωλιακη κατοχη και εκμεταλλευση των μεσων παραγωγης, απο μια κοινωνικη ταξη, και την παραγωγη προιοντων για την πραγματοποιηση κερδους και οχι ικανοποιηση αναγκων.Η πιο σκληρη του αρχη ηταν η πληρωμη οσων εργαζονταν σκληρα, η οποια ηταν σχεδον μηδαμινη.


Κρατος και καπιταλισμος

α.I.ορισμοσ:κρατοσ
II κρατοσ-πολιτεσ
β.κρατοσ-ηγετεσ
γ.κρατοσ και καπιταλισμος

Κρατος είναι ένας μηχανισμοσ που ορίζεται απο την κυβερνηση για την διεκπαιρεωση μιασ δικαιασ και σωστα οργανωμενησ κοινωνιας.
Το γεγονος οτι οι πολιτες εκλεγουν κυβερνηση η οποια υστερα οριζει το κρατος- δηλαδη τα ατομα τα οποια εξουσιοδοτουνται κι εχουν περισιεσ ευθυνεσ- μασ οδηγει στο συμπερασμα οτι οι πολιτεσ εμμεσα εχουν εκλεξει και το κρατος.
Ποια ομωσ ειναι η σχεση πολιτων και κρατους;
Εχουμε δει κι εχουμε ακουσει στα δελτια ειδησεων ανθρωπουσ που κατηγορουν το κρατος λογω του οτι δεν ειναι ευχαριστημενοι.
Το κρατος ομωσ μεχρι που μπορει να φτασει για να μασ ικανοποιησει;
Το προβλημα δεν ειναι οχι μονο το οτι καποια προβληματα θελουν χρονο και χρημα να λυθουν, αλλα ειναι και το θεμα των συμφεροντων. Ατομα εξουσιοδοτημενα "τυφλωνονται" απο την θεση που εχουν στην κοινωνια εχοντασ ωσ πρωταρχικο στοχο την εκπληρωση των δικων τουσ αναγκων η ισωσ και πολυ κοντινων προσωπων τουσ [συμπεριλαμβανομενων εκεινων που τουσ χρηματοδοτουν παρανομα].
Αυτο εχει ωσ αποτελεσμα την δυσαρεσκεια των πολιτων που οδηγει και στην πληρη αδιαφορια και απαθεια οταν πια ενασ λαοσ πιστεψει οτι δεν υπαρχει ελπιδα να σωθει οικονομικα.

Τι γινεται ομωσ οταν εναντιοι στο κρατος δεν ειναι μοναχα οι πολιτεσ;
Ο πολεμος των συμφεροντων και ο ζηλοσ για την επιτυχια [οπωσ κι αν την οριζει ο καθενας-οικονομικη,πολιτικη,κοινωνικη κ.α.] ειναι φυσικό να προκαλέσει συγκρουσεισ οχι μονο με την εργατική τάξη αλλα και με την ιδια την ηγεσία, που βρισκεται σε αμεση συνεργασια με το κρατος. Ολοι εκεινοι οι "μεγαλοι" : προεδροι,βουλευτες,ανωτατα οργανα του κρατικου μηχανισμου παλευουν για την προσωπικη τους διακριση στο οικονομικο συστημα που λεγεται καπιταλισμος.

Το συγκεκριμενο κεφαλαιοκρατικο συστημα εχει απορροφησει καθε λογης "στελεχος" τησ κυβερνησης κανοντασ το ακομα και αυτο πιονι που στρεφεται εναντιον του ιδιου του του εαυτου.
Συνοπτικά, βρίσκομαστε ολοι σε αυτην την θεση, δηλαδη είμαστε ολοι μερος ενος συστηματος, γινομαστε θητες και θυματα κι ολα αυτα για τα λεφτά.


21ος αιωνας και καπιταλισμος (σχεση με παγκοσμοιοπηση)

Εποχη τησ τεχνοκρατίας,αιωνας τησ παγκοσμιοποίησης όροι οι οποιοι συχνα χρησιμοποιουνται για την περιγραφη του 21ου αιωνα.
Εταιριες,πολυεθνικες,αγορα,χρηματιστηριο ολα συμβαλλουν στον ορο τησ οικονομικης παγκοσμιοποιησης δηλαδη της διαλυσης των οικονομικων συνορων.
Ισως ως ιδεα να ακουγεται σωστη και κερδοφορα αλλα δυστυχως δεν ειναι και για ολους.
Οικονομικοι μεταναστες,ανεργοι,μικρεσ επιχειρησεισ που δεν επιβιωνουν στην απαιτητικη αγορα ολα αποτελεσμα αυτου του φαινομενου.
Τα αιτια ειναι το κερδος, οι συνεπειες ειναι πολλες, τροποι αντιμετωπισης υπαρχουν; Ο Κόφι Αναν,Γ.Γ του ΟΗΕ καποτε ειπε πως "το να προσπαθεις να καταργησεισ την παγκοσμοιοποιηση ειναι σαν να προσπαθεις να καταρριψεις τουσ νομουσ τισ βαρυτητας".
Ισως πλεον να ειναι αργα για λυση, ισως πολυ απλα να μην ειμαστε διατεθειμενοι να ψαξουμε για την ριζα του προβληματος - η οποια, κατα τη γνωμη μου ξεκιναει απο τα πρωτα χρονια του Καπιταλισμου και απο την εξελιξη τησ τεχνολογιας.
Το μονο που μπορουμε να κανουμε, ωσ πολιτες ειναι να μην ανεχομαστε την υποταγη στην παγκοσμοιοποιηση και να συνεχισουμε να αγωνιζομαστε για την επιβιωση ακομα και ως κατωτεροι σε αυτο το συστημα που μας θελει πιονια και ρομποτ.

Η ζωη ενος χαμενου μυαλου..

Ζει χωρις να τοχει επιλεξει.
Ποναει καθε μερα.
Θελει να φυγει, να φυγει απο αυτον τον σκληρο κοσμο.
Θελει να ζησει μονος του,μακρια.
Να βρει τα ονειρα του, να βρει τον εαυτο του.
Να ζησει μακρια απο την ψευτικη ζωη που του προσφερουν.
Να ξεφυγει απο τη ρουτινα.Μονος του ηρθε, μονος θα φυγει.
Οι σκεψεις του τον μπερδευουν, τον πανε μακρια.
Ειναι αθωος,δεν του αξιζει αυτη η ζωη
δεν τον χωρα αυτος ο κοσμος.
Ειναι ιδιαιτερος ανθρωπος,μα δεν το ξερει.
Δεν του εχουν δωσει την ευκαιρια να το αποδειξει.
Ειναι καλυτερος απο ολους τους...ειναι μοναδικος.
Γι'αυτο.